Directeur en choreograaf
Ted Brandsen was van 1981 tot 1991 als danser actief bij Het Nationale Ballet. In 1991 stopte hij met dansen en ging zich richten op het choreograferen. In 1998 volgde de benoeming tot artistiek directeur van het West Australian Ballet (Perth). Begin 2002 keerde hij terug naar Het Nationale Ballet, aanvankelijk als adjunct artistiek directeur en huischoreograaf. In juli 2003 volgde hij Wayne Eagling op als artistiek directeur van het gezelschap. Ted Brandsen is sinds augustus 2012 directeur van Het Nationale Ballet.
Onder leiding van Ted Brandsen (1959, Kortenhoef, Nederland) heeft Het Nationale Ballet grote sprongen gemaakt. Zo rangschikte in 2013 de New York Times het gezelschap wereldwijd in de top vijf van dansinstellingen die nieuwe producties uitbrengen en rekende De Süddeutsche Zeitung het ensemble tot de top drie van de wereld.
Ted Brandsen heeft bij Het Nationale Ballet een aantal nieuwe artistieke ontwikkelingen ingezet en uitgebouwd: vernieuwing van het avondvullende repertoire, verdere spreiding van belangrijk repertoire over Nederland, en de introductie van nieuwe topchoreografen. Hij initieerde in samenwerking met de Nationale Balletacademie een nauwere aansluiting van de dansopleiding op de beroepspraktijk. Ook stond hij aan de wieg van de oprichting van de Junior Company. Het Nationale Ballet kan in zijn ogen niet volstaan met het alleen maar liefdevol reproduceren van bestaande producties, hoe succesvol ze ook zijn. Een nieuwe kijk op de klassiekers is volgens Brandsen noodzakelijk, evenals tal van nieuwe impulsen.
Choreograaf
Ted Brandsen zette in 1985 zijn eerste schreden op het pad van de choreografie in de jaarlijkse choreografieworkshop van Het Nationale Ballet. In de jaren daarna creëerde hij werk voor diverse Nederlandse dansgezelschappen. Ook maakte hij werk voor het Fonds voor de Kunst, het Haagse CaDance Festival, het Holland Dance Festival (Den Haag) en de NOS televisie. In 1992 maakte hij Four Sections, daarna volgden Crossing the Border (1993), Blue Field (1995) en Bach Moves (1995). Als artistiek directeur van het West Australian Ballet maakte hij vele werken, waaronder Carmen (2000), dat werd onderscheiden met de Australian Dance Award for Choreography en Pulcinella (2001). Een aantal van zijn succesvolle ‘Australische’ balletten werd na zijn terugkeer in Amsterdam aan het repertoire van Het Nationale Ballet toegevoegd. Sindsdien creëerde Brandsen onder meer Light Journey (2002), Body (2004), Vuurvogel (2004),Stealing Time (2006) en Hallelujah Junction (2007). In februari 2008 presenteerde hij een eigen versie van het avondvullende ballet Coppelia, en In Between voor het programma In Space. In 2010 maakte hij Duo en in 2011 de choreografie Raï voor het jubileumprogramma Present/s. In 2013 creëerde hij Verge voor studenten van de Nationale Balletacademie en in 2014 Replay in het tourneeprogramma Sterren van Het Nationale Ballet. Werk van Brandsen staat op het repertoire van vele buitenlandse gezelschappen.
In 2014 kreeg Ted Brandsen de onderscheiding Prijs van Verdienste 2014 van het Dansersfonds ’79, voor zijn niet-aflatende enthousiasmeren en promoten van het klassieke ballet.
theaterencyclopedie.nl/wiki/Ted_Brandsen
Bron: www.operaballet.nl